Tenochtitlan w rdzennym języku nahuatl oznacza "Miejsce Owocu Kaktusa" albo "Kaktusowa Skała". Jest to stolica państwa Azteków, założona mniej więcej w 1325 roku na brzegu jeziora Texcoco. Zbudowano w niej sieć kanałów i groble, dzięki czemu połączono miasto ze stałym lądem. Poziom wody był regulowany przy pomocy nowoczesnych jak na tamte czasy tam. Woda pitna dostarczana była z pobliskich gór przy pomocy akweduktów, które również były bardzo ciekawym pomysłem. Wewnątrz miasta powstały piękne pływające ogrody, pałace i ogromne centrum ceremonialne otoczone murem o wysokości 2,5 m. Centrum tego miasta stanowił czworokąt. Mur zdobiły wizerunki Quetzalcoatla. Templo Mayor uznawany jest za najbardziej cenny obiekt tamtejszego miasta. Schodkowa piramida z zainstalowaną na jej szczycie świątynią z podwójnym sanktuarium- podobnie do zwyczaju Cziczimeków. Jedno z nich było poświęcone Tlalocowi, a kolejne Huitzilopochtli. Bogom takim składano ofiary z ludzi. Czaszki ofiar przechowywano w tak zwanych tzompantli. Był to zbiornik otoczony kamiennym murem o wymiarach 52 x 22 x 9,0 m. Zbiorniki tego typu stanowiły swoisty powód dumy Azteków, świadczący o ich wkładzie w ocalenie świata. Pałac Montezumy II był jednym z kilku pałaców znajdujących się w Tenochtitlanie. Zbudowany został na planie kwadratu o boku długości 200 m. Składał się z kilku budynków jedno- i dwupiętrowych. Budynki zostały zlokalizowane wśród ogrodów.

Tenochtitlan bardzo szybko stał się najbardziej wpływowym i znanym miastem regionu. Dlatego prowadziły przezeń liczne szlaki handlowe wiodące do Zatoki Meksykańskiej i Oceanu Spokojnego. Na początku XVI wieku w Tenochtitlan już mieszkało około 200 tysięcy mieszkańców, przez co miasto stało się jednym z największych miast ówczesnego świata. Pierwsza próba zdobycia miasta poprzez hiszpańskiego konkwistadora Hernana Cortesa w 1519 roku zakończyła się niepowodzeniem. Jednak 13 sierpnia 1521 roku, po długich i zaciętych bojach Hiszpanom i ich indiańskim sojusznikom udało się zająć stolicę Azteków.